لازم مطلق است اگر ممكن

هستي بر مقيدات از حق

بي مقيّد نمي شود مطلق

از دو جانب فتاده استلزام

حاجت از يك طرف بود به دوام

واجب از ممكن است مستغني

بي نياز است و احتياجي ني

خاصه ممكن افتقار بود

او ز هر سلك و هر شمار بود

از گدا مضحك است، استغنا

همه هيچ و خداي راست، غنا

لازم مطلق است اگر ممكن

نيست شكي درين سخن ليكن

نيست لازم مقيد مخصوص

نتواند شدن يكي منصوص

بدلي چون كه نيست مطلق را

نبود چون تعددي حق را

قبلهٔ احتياج ها همه اوست

جزء و كل را بر آستانش روست

بي نيازي مطلق از ذات است

ذات او قبله گاه حاجات است

ليك الوهيت و ربوبيت

بي مقيد كجا دهد صورت؟

شده شمس ظهور اسمايي

همه ذرات را تقاضايي

طالبيت مقام تفضيل است

نصِّ احَببتُ را چه تأويل است؟

ذات كامل، كمال خود خواهد

هر جميلي جمال خود خواهد

لاجرم در مظاهر آفاق

متجلي شود، علي الاطلاق

اوج اطلاق و قيد تنزيلي

حصر اجمالي است و تفصيلي

جمله ابيات من كه مي خواني

همه بيت الله است اگر داني

گفتمت از دل معارف زاي

ليك هش دار تا نلغزد پاي